Wij vertrekken weer…! 2017 loopt al een tweetal maanden en dan
wordt het voor ons, Frank en Rita, tijd om weer de valiezen te
pakken om de verre reis naar ons geliefde Likoma aan te vatten.
De
vliegtickets liggen al een tijdje klaar, maar de tocht van
Lilongwe naar Likoma moet nog in orde gebracht worden. Omdat het
nu regenseizoen is, vliegt het vliegtuigje niet (te gevaarlijk),
dus moeten wij met de Ilala het meer oversteken om Likoma te
bereiken. Wij nemen contact op met Jerson, de persoon die de
medewerkers van Project Malawi opvangt op de luchthaven en hij
gaat zorgen voor een taxi naar Nkhotakota en een paar uurtjes
verblijf in de kleine lodge op het strand.
Wij weten nu al dat het een taxirit wordt van een tweehonderd
kilometer over hobbelige wegen en een overnachting met zo goed
als geen comfort. Daarna gaan we na twee overstappen en
overladen van onze zware bagage in kleine bootjes, de grote boot
“Ilala” op voor een vaart van ongeveer tien uren. Zaterdagmiddag
komen wij dan aan op het strand van Mbamba, waar iedereen
klaarstaat om ons te helpen de valiezen naar het projecthuisje
te dragen. Wij zullen dan totaal ongeveer 48 uren onderweg zijn.
Nog een zekerheid is dat de mensen van Likoma ons zullen staan
opwachten om ons met hun stralende en blije gezichten te
verwelkomen. Het voelt aan als thuiskomen.
Na
het weekend vangen we onze taak aan. Iedereen die een sponsor
heeft in ons eigen land, ontvangt de voorziene Kwatcha’s, die ze
dan weer kunnen gebruiken om in de dagelijkse behoefte te
voorzien. Tussendoor helpen we de mensen die met een probleem
zitten, bezoeken we de schooltjes, nemen we foto’s en bezoeken
de allerarmsten, ouderen en gehandicapten, die niet tot ons
kunnen komen om te zien hoe hun toestand is en ook zij krijgen
de nodige middelen om verder te kunnen.
Eigenlijk kijken we er naar uit en zal het een blij weerzien
worden met John, onze coördinator, Neema, onze huishoudster en
Mattiya, onze nachtwacht. Ook het weer ontmoeten van onze eigen
Astrid en Susan, die een jaartje ouder geworden zijn maakt ons
op voorhand al blij. Nu nog hopen dat het daar toch niet teveel
regent, want die hebben we hier genoeg en dat het zonnetje ons
wat warmte brengt.
Likoma, here we come!!
|