Wij vertrekken weer…! 2017 loopt al een tweetal maanden en dan wordt het voor ons, Frank en Rita, tijd om weer de valiezen te pakken om de verre reis naar ons geliefde Likoma aan te vatten.

De vliegtickets liggen al een tijdje klaar, maar de tocht van Lilongwe naar Likoma moet nog in orde gebracht worden. Omdat het nu regenseizoen is, vliegt het vliegtuigje niet (te gevaarlijk), dus moeten wij met de Ilala het meer oversteken om Likoma te bereiken. Wij nemen contact op met Jerson, de persoon die de medewerkers van Project Malawi opvangt op de luchthaven en hij gaat zorgen voor een taxi naar Nkhotakota en een paar uurtjes verblijf in de kleine lodge op het strand.

Wij weten nu al dat het een taxirit wordt van een tweehonderd kilometer over hobbelige wegen en een overnachting met zo goed als geen comfort. Daarna gaan we na twee overstappen en overladen van onze zware bagage in kleine bootjes, de grote boot “Ilala” op voor een vaart van ongeveer tien uren. Zaterdagmiddag komen wij dan aan op het strand van Mbamba, waar iedereen klaarstaat om ons te helpen de valiezen naar het projecthuisje te dragen. Wij zullen dan totaal ongeveer 48 uren onderweg zijn.

Nog een zekerheid is dat de mensen van Likoma ons zullen staan opwachten om ons met hun stralende en blije gezichten te verwelkomen. Het voelt aan als thuiskomen.

Na het weekend vangen we onze taak aan. Iedereen die een sponsor heeft in ons eigen land, ontvangt de voorziene Kwatcha’s, die ze dan weer kunnen gebruiken om in de dagelijkse behoefte te voorzien. Tussendoor helpen we de mensen die met een probleem zitten, bezoeken we de schooltjes, nemen we foto’s en bezoeken de allerarmsten, ouderen en gehandicapten, die niet tot ons kunnen komen om te zien hoe hun toestand is en ook zij krijgen de nodige middelen om verder te kunnen.

Eigenlijk kijken we er naar uit en zal het een blij weerzien worden met John, onze coördinator, Neema, onze huishoudster en Mattiya, onze nachtwacht. Ook het weer ontmoeten van onze eigen Astrid en Susan, die een jaartje ouder geworden zijn maakt ons op voorhand al blij. Nu nog hopen dat het daar toch niet teveel regent, want die hebben we hier genoeg en dat het zonnetje ons wat warmte brengt.

Likoma, here we come!!