Namiddag 30 oktober, alle reiszakken zijn goed gevuld, wij zijn er klaar voor. Wij, dat zijn Chris, Cecile en ik Agnes, wij zijn samen al eens naar Malawi geweest vorig voorjaar. Onze twee andere medereizigers Ludo en Diane zijn een dag eerder vertrokken en zullen ons opwachten in Lilongwe.

Met Ethiopian airways vertrekken we stipt op tijd om 20.00 uur, eerst een korte stop in Parijs en dan verder naar Addis Ababa, daar overstappen en dan naar Lilongwe waar we om iets na 12.00 uur aankomen daar ontmoeten we Ludo en Diane en reizen we samen verder naar Likoma met twee kleine vliegtuigjes, deze keer kunnen al onze zakken ineens mee, 250kg bagage, ’t is niet niks. Een uurtje later landen we veilig op Likoma, het blijft nog altijd spannend.

We settelen ons in het huisje gaan eens op verkenning , de hitte overvalt ons, we gaan onze eerste kuche kuche drinken( biertje) dat hebben we verdiend.

De eerste nacht … warm, héél warm, onder een golfplaten dak slapen, ‘s nachts 28°a 30° tijdens de dag halen we makkelijk 40° we zijn blij dat het terug licht wordt tegen 5.30 , de eerste dag douchen we met de nieuwe waterzakken maar het is een heel gedoe dus de rest van ons verblijf gaan we ons maar in het meer wassen zoals de plaatselijke bevolking, zalig zo recht uit bed in het koele water, die verfrissing nemen we meerdere keer per dag.

Zaterdag 1 november gaan we de heuvel op naar Samalani, de school is dicht maar dan kunnen we eens rustig rondkijken, nu blijkt dat ze de vorige dag de elektriciteit kabel voor de pomp hebben komen aansluiten, die was besteld en betaald sinds vorig jaar 2 november, zou de tamtam dan toch nog werken? Eindelijk, ze waren al volop aan ’t proberen om de pomp in werking te krijgen maar na enkele dagen blijkt nu de pomp stuk te zijn, bij gebrek aan het juiste materiaal en kennis om de reparatie te doen besluit ik om ze dan maar mee naar België te nemen. We zullen waarschijnlijk een andere pomp nodig hebben een zwaardere.

Zondag gaan we eerst eens kijken naar de misviering in de enorme kathedraal en daarna  maken we een boottrip rond het eiland met een leuke tussenstop in Mango drift, ook zien we nu maar pas hoever sommige dorpen van de school liggen en hoever de kleuters te voet moeten komen, dat zet ons aan het denken.

Maandag onze eerste werkdag op Samalani, vermits we maar 1 week hebben dat de school nog open is voor de grote vakantie hebben we geen tijd te verliezen, Ludo die dokter is zal samen met zijn vrouw Diane al de kinderen onderzoeken klas na klas, in de hete klassen vol met drukke kindjes een hele opdracht, na een week zijn ze rond en zijn al de 200 kinderen gezien, buiten enkele uitzonderingen blijken ze in goede conditie, zoals verwacht veel worminfecties en een tekort aan vitaminen door de eenzijdige voeding en de tanden blijken ook een probleem te zijn, de meeste krijgen een tandenborstel en nu maar hopen dat ze die ook daarvoor gebruiken.

Ondertussen bekijk ik samen met de headmaster de stand van zaken en worden afspraken gemaakt om al de kindjes met hun gardian te kunnen zien.

Dinsdag en woensdag zullen daar volledig door ingenomen worden, betalingen, foto’s nemen enz. ondertussen probeert Chris samen met Cecile ook de dossiers van de kinderen aan te vullen, tegen het eind van de week zullen ze al de gesponsorde kinderen op fiche hebben , nu nog diegene die op de wachtlijst staan, dat zal voor volgend jaar zijn.

Donderdag worden nog gesprekken gevoerd over werken die bezig zijn ,als wij er zijn komt alle werk op gang en moeten ze doorwerken om het af te krijgen anders worden ze niet betaald, er worden zaken uitgepraat om geen misverstanden te hebben en over zaken die in de toekomst voorzien zijn, nieuwe afspraken met de keuken  om de aankoop en de verdeling van de voeding beter te laten verlopen .

We bezoeken de klassen en waren onder de indruk als we de kinderen bezig zagen , er is veel meer discipline en ze werken ijverig mee aan het bord, ze leren letters en cijfers en oefenen al in het Engels, het verschil met vorig jaar  is enorm , de kinderen die vorig jaar naar de lagere school zijn overgestapt schijnen het heel goed te doen.

Vrijdag hebben we de chiefs van de omliggende dorpen en de TA (chief van het eiland) uitgenodigd voor een gesprek, daar worden ook de toekomstige plannen besproken.

Ondertussen zijn er ballonnen opgehangen en is er een speciale maaltijd klaargemaakt door onze dames vrijwilligers , rijst met bonen en witte kool, er gaan ook snoepjes rond en is er sobo voorzien om te drinken (een siroop dat aangelengd wordt met water). ’t Is weer feest voor de kinderen, sommige halen een plastiek zakje of doosje boven waar een deel van de rijst in gaat om mee te nemen naar huis, hier gaat niets verloren.

Daarna hebben we de meeting met iedereen die meewerkt in de school en krijgen ze nog een attentie, voor de heren een broek en t-shirt en horloge, voor de dames een blouse of t- shirt , wat staaltjes zeep en reuk en een juweeltje, allemaal thuis gekregen en promotieartikelen maar ze zijn er weer zo blij mee, Chris had nog een doos met zonnebrillen gekregen , die werden uitgedeeld, dat was de kers op de taart….

Na elk bezoek aan de school ging het weer naar beneden een wandeling van een 45 min. in de zinderende hitte, we hadden ons al een paraplu aangeschaft om toch maar een beetje uit de zon te blijven.

Het volgend weekend zijn Ludo en Diane naar Mango drift gegaan , een rustig en idyllisch verblijf in hutten op het strand, even weg , Chris en Cecile amuseren zich met de kinderen aan het huisje, we hebben al een heel assortiment speelgoed, barbiepopjes, autootjes enz. voetballen zit er nu niet in wegens te warm.

Ik ga ondertussen op verkenning naar een schooltje, Madalitso, dit is een leeg gebouwtje nog niet volledig af en niet in werking wegens gebrek aan de nodige materialen en geld om de leerkrachten te betalen, José had dit schooltje bezocht bij haar vorig bezoek en zag er wel iets in , we hebben dan ook besloten om dit schooltje mee in ons project op te nemen en te helpen opstarten als in januari het nieuw schooljaar begint , we zullen stap voor stap het nodige proberen te doen, we weten ondertussen dat er nog 2 schooltjes zijn die nu gesloten zijn, als we die in de toekomst ook zouden kunnen helpen opstarten zouden er in de afgelegen dorpen meer kinderen naar school kunnen gaan en hoeven ze niet meer zo ver te stappen.

Op dinsdagmorgen 11/11 nemen we afscheid van Likoma en varen we met de Ilala naar Nkhotakota op het vasteland waar we s’avonds rond 11.00 uur aankomen , we moeten weer aan land zien te komen, in het donker eerst met een sloep dichter naar de kant en dan uitstappen,dit keer bijna tot ons middel ’t water in onze bagage op de schouder en zo naar de kant, gelukkig stond het vervoer naar de lodge ons op te wachten, wij met een natte broek en schoenen in de auto op weg naar een douche en een zacht bed .

We bezoeken de potterie terplaatse en reizen na de middag door naar Salima. Daar blijven we een paar dagen en bezoeken de Baptist Clinic , Ludo is natuurlijk geïnteresseerd in de werking van een plaatselijke Clinic.

Dan bezoeken we ook de Mackenzie school , we ontmoeten de meeste van de gesponsorde kinderen, er zijn er enkele die de school al verlaten hebben  of verhuisd zijn.

Gezien de school op het punt gekomen is dat ze zelf verder kunnen en ook nog andere sponsors hebben, denken we dat we onze krachten en middelen beter kunnen gebruiken op het eiland waar de nood veel groter is, en is besloten onze samenwerking met de Mackenzieschool stop te zetten. Natuurlijk als we er tijdens onze verplaatsingen langskomen zullen we altijd eens een bezoekje brengen daar waar ons avontuur begon.

Daarna reizen we verder naar de hoofdstad Lilongwe waar we 2 dagen zullen blijven, we ontdekken de stad en ontmoeten daar ook nog Peter en Carine die er werken en wonen , wij krijgen weer enkele interessante tips en Carine wil ons wel helpen om in de toekomst mee voor de aanvoer van de vitaminen te zorgen, dank zij Ludo is daar gevonden wat we nodig hebben.

19/11, we vertrekken weer naar huis , eerst een korte stop in Lusaka dan verder naar Addis Ababa waar we overstappen, om middernacht vertrekken we naar Brussel met weer een korte stop in Parijs. Van de tropische hitte naar een sneeuwlandschap , tevreden over de resultaten, wat we weer gedaan en meegemaakt hebben kunnen we weer plannen beginnen maken voor het volgend jaar….

Nog een speciaal dankwoordje aan Ludo en Diane, voor uw inzet , bezorgdheid en goede raad naar onze kinderen en werking,  jullie waren fijne reisgenoten.

Agnes