Namiddag 30 oktober, alle reiszakken zijn goed gevuld, wij zijn er klaar voor. Wij, dat zijn
Chris, Cecile en ik Agnes, wij zijn samen al eens naar
Malawi geweest vorig voorjaar. Onze twee andere
medereizigers Ludo en Diane zijn een dag eerder vertrokken
en zullen ons opwachten in Lilongwe.
Met Ethiopian airways vertrekken we stipt
op tijd om 20.00 uur, eerst een korte stop in Parijs en dan
verder naar Addis Ababa, daar overstappen en dan naar
Lilongwe waar we om iets na 12.00 uur aankomen daar
ontmoeten we Ludo en Diane en reizen we samen verder naar
Likoma met twee kleine vliegtuigjes, deze keer kunnen al
onze zakken ineens mee, 250kg bagage, ’t is niet niks. Een
uurtje later landen we veilig op Likoma, het blijft nog
altijd spannend.
We settelen ons in het huisje gaan eens op
verkenning , de hitte overvalt ons, we gaan onze eerste
kuche kuche drinken( biertje) dat hebben we verdiend.
De eerste nacht … warm, héél warm, onder
een golfplaten dak slapen, ‘s nachts 28°a 30° tijdens de dag
halen we makkelijk 40° we zijn blij dat het terug licht
wordt tegen 5.30 , de eerste dag douchen we met de nieuwe
waterzakken maar het is een heel gedoe dus de rest van ons
verblijf gaan we ons maar in het meer wassen zoals de
plaatselijke bevolking, zalig zo recht uit bed in het koele
water, die verfrissing nemen we meerdere keer per dag.
 |
 |
Zaterdag 1 november gaan we de heuvel op
naar Samalani, de school is dicht maar dan kunnen we eens
rustig rondkijken, nu blijkt dat ze de vorige dag de
elektriciteit kabel voor de pomp hebben komen aansluiten,
die was besteld en betaald sinds vorig jaar 2 november, zou
de tamtam dan toch nog werken? Eindelijk, ze waren al volop
aan ’t proberen om de pomp in werking te krijgen maar na
enkele dagen blijkt nu de pomp stuk te zijn, bij gebrek aan
het juiste materiaal en kennis om de reparatie te doen
besluit ik om ze dan maar mee naar België te nemen. We
zullen waarschijnlijk een andere pomp nodig hebben een
zwaardere.
Zondag gaan we eerst eens kijken naar de
misviering in de enorme kathedraal en daarna maken we een
boottrip rond het eiland met een leuke tussenstop in Mango
drift, ook zien we nu maar pas hoever sommige dorpen van de
school liggen en hoever de kleuters te voet moeten komen,
dat zet ons aan het denken.
Maandag onze eerste werkdag op Samalani,
vermits we maar 1 week hebben dat de school nog open is voor
de grote vakantie hebben we geen tijd te verliezen, Ludo die
dokter is zal samen met zijn vrouw Diane al de kinderen
onderzoeken klas na klas, in de hete klassen vol met drukke
kindjes een hele opdracht, na een week zijn ze rond en zijn
al de 200 kinderen gezien, buiten enkele uitzonderingen
blijken ze in goede conditie, zoals verwacht veel
worminfecties en een tekort aan vitaminen door de eenzijdige
voeding en de tanden blijken ook een probleem te zijn, de
meeste krijgen een tandenborstel en nu maar hopen dat ze die
ook daarvoor gebruiken.
Ondertussen bekijk ik samen met de
headmaster de stand van zaken en worden afspraken gemaakt om
al de kindjes met hun gardian te kunnen zien.
Dinsdag en
woensdag zullen daar volledig door ingenomen worden,
betalingen, foto’s nemen enz. ondertussen probeert Chris
samen met Cecile ook de dossiers van de kinderen aan te
vullen, tegen het eind van de week zullen ze al de
gesponsorde kinderen op fiche hebben , nu nog diegene die op
de wachtlijst staan, dat zal voor volgend jaar zijn.
Donderdag worden nog gesprekken gevoerd
over werken die bezig zijn ,als wij er zijn komt alle werk
op gang en moeten ze doorwerken om het af te krijgen anders
worden ze niet betaald, er worden zaken uitgepraat om geen
misverstanden te hebben en over zaken die in de toekomst
voorzien zijn, nieuwe afspraken met de keuken om de aankoop
en de verdeling van de voeding beter te laten verlopen .
We bezoeken de klassen en waren onder de
indruk als we de kinderen bezig zagen , er is veel meer
discipline en ze werken ijverig mee aan het bord, ze leren
letters en cijfers en oefenen al in het Engels, het verschil
met vorig jaar is enorm , de kinderen die vorig jaar
naar de lagere school zijn overgestapt schijnen het heel
goed te doen.
Vrijdag hebben we de chiefs van de
omliggende dorpen en de TA (chief van het eiland)
uitgenodigd voor een gesprek, daar worden ook de toekomstige
plannen besproken.
Ondertussen zijn er ballonnen opgehangen
en is er een speciale maaltijd klaargemaakt door onze dames
vrijwilligers , rijst met bonen en witte kool, er gaan ook
snoepjes rond en is er sobo voorzien om te drinken (een
siroop dat aangelengd wordt met water). ’t Is weer feest
voor de kinderen, sommige halen een plastiek zakje of doosje
boven waar een deel van de rijst in gaat om mee te nemen
naar huis, hier gaat niets verloren.
Daarna hebben we de meeting met iedereen
die meewerkt in de school en krijgen ze nog een attentie,
voor de heren een broek en t-shirt en horloge, voor de dames
een blouse of t- shirt , wat staaltjes zeep en reuk en een
juweeltje, allemaal thuis gekregen en promotieartikelen maar
ze zijn er weer zo blij mee, Chris had nog een doos met
zonnebrillen gekregen , die werden uitgedeeld, dat was de
kers op de taart….
Na elk bezoek aan de school ging het weer
naar beneden een wandeling van een 45 min. in de zinderende
hitte, we hadden ons al een paraplu aangeschaft om toch maar
een beetje uit de zon te blijven.
Het volgend weekend zijn Ludo en Diane
naar Mango drift gegaan , een rustig en idyllisch verblijf
in hutten op het strand, even weg , Chris en Cecile amuseren
zich met de kinderen aan het huisje, we hebben al een heel
assortiment speelgoed, barbiepopjes, autootjes enz.
voetballen zit er nu niet in wegens te warm.
Ik ga ondertussen op verkenning naar een
schooltje, Madalitso, dit is een leeg gebouwtje nog niet
volledig af en niet in werking wegens gebrek aan de nodige
materialen en geld om de leerkrachten te betalen, José had
dit schooltje bezocht bij haar vorig bezoek en zag er wel
iets in , we hebben dan ook besloten om dit schooltje mee in
ons project op te nemen en te helpen opstarten als in
januari het nieuw schooljaar begint , we zullen stap voor
stap het nodige proberen te doen, we weten ondertussen dat
er nog 2 schooltjes zijn die nu gesloten zijn, als we die in
de toekomst ook zouden kunnen helpen opstarten zouden er in
de afgelegen dorpen meer kinderen naar school kunnen gaan en
hoeven ze niet meer zo ver te stappen.
 |
 |
Op
dinsdagmorgen 11/11 nemen we afscheid van Likoma en varen we
met de Ilala naar Nkhotakota op het vasteland waar we
s’avonds rond 11.00 uur aankomen , we moeten weer aan land
zien te komen, in het donker eerst met een sloep dichter
naar de kant en dan uitstappen,dit keer bijna tot ons middel
’t water in onze bagage op de schouder en zo naar de kant,
gelukkig stond het vervoer naar de lodge ons op te wachten,
wij met een natte broek en schoenen in de auto op weg naar
een douche en een zacht bed .
We bezoeken de potterie terplaatse en
reizen na de middag door naar Salima. Daar blijven we een
paar dagen en bezoeken de Baptist Clinic , Ludo is
natuurlijk geïnteresseerd in de werking van een plaatselijke
Clinic.
Dan bezoeken we ook de Mackenzie school ,
we ontmoeten de meeste van de gesponsorde kinderen, er zijn
er enkele die de school al verlaten hebben of verhuisd
zijn.
Gezien de school op het punt gekomen is
dat ze zelf verder kunnen en ook nog andere sponsors hebben,
denken we dat we onze krachten en middelen beter kunnen
gebruiken op het eiland waar de nood veel groter is, en is
besloten onze samenwerking met de Mackenzieschool stop te
zetten. Natuurlijk als we er tijdens onze verplaatsingen
langskomen zullen we altijd eens een bezoekje brengen daar
waar ons avontuur begon.
Daarna reizen we verder naar de hoofdstad
Lilongwe waar we 2 dagen zullen blijven, we ontdekken de
stad en ontmoeten daar ook nog Peter en Carine die er werken
en wonen , wij krijgen weer enkele interessante tips en
Carine wil ons wel helpen om in de toekomst mee voor de
aanvoer van de vitaminen te zorgen, dank zij Ludo is daar
gevonden wat we nodig hebben.
19/11, we vertrekken weer naar huis ,
eerst een korte stop in Lusaka dan verder naar Addis Ababa
waar we overstappen, om middernacht vertrekken we naar
Brussel met weer een korte stop in Parijs. Van de tropische
hitte naar een sneeuwlandschap , tevreden over de
resultaten, wat we weer gedaan en meegemaakt hebben kunnen
we weer plannen beginnen maken voor het volgend jaar….
Nog een speciaal dankwoordje aan Ludo en
Diane, voor uw inzet , bezorgdheid en goede raad naar onze
kinderen en werking, jullie waren fijne reisgenoten.
Agnes
|